Autyzm. Badania Schiedecka. 2000

Autyzm jest kompleksowym, wielopłaszczyznowym zaburzeniem, na które do dnia dzisiejszego nie znaleziono jednego lekarstwa. Metoda Tomatisa również  nie uzurpuje sobie praw do bycia panaceum na zaburzenia z kręgu autyzmu. Jest interwencją, która pomaga dzieciom, chorym na autyzm lepiej funkcjonować. Dr. Alfred Tomatis ocenił, że jego metoda znacząco poprawia jakość życia u około 60% autystycznych dzieci (Neysmith-Roy, 2001). Spośród tych, na których terapia działa, około połowa odpowiada dość szybką poprawą, a druga połowa rozwija się raczej stopniowo. Jak dotąd nie znaleziono wyjaśnienia, dlaczego niektóre dzieci nie reagują na stymulację słuchową.

Zakres korzyści prezentuje się od raczej niewielkich do bardzo poważnych, łącznie z całkowitym powrotem do zdrowia w niektórych przypadkach (Neysmith-Roy, 2001, Ruben, 2004). Dowody kliniczne także pokazują, że bardziej intensywne użycie głosu matki  i długie sesje (prowadzone podczas snu) wydają się prowadzić do poprawy w 80%przypadków małych autystycznych dzieci (Wervoort, 2006). Schiedeck   (University of Salzburg) badał wpływ terapii Tomatisa na sprawność motoryczną, percepcję wzrokową i wymowę u dzieci i młodzieży ze średnim nasileniem autyzmu (Schiedeck, 2000). Grupa składała się z 20 osób. Różnili się oni umiejętnościami językowymi i cechowała się niskim poziomem ilorazu inteligencji (pomiędzy 50 – 80). Połowa grupy otrzymała 46 godzin terapii. Druga w tym czasie nie przechodziła żadnej terapii.

Bateria testów składał się z:

• Test LOS KF 18, którego podtesty badają rozwój ruchowy (Eggert, 1974)
• Dwa podtesty Testu Frostig’a, które określają poziom rozwoju percepcji wzrokowej (Frostig, 1987)
• Test DLBT, który mierzy precyzję w wypowiadaniu słów.

img src=”images/Badania/bez nazwy.png” border=”0″ width=”529″ height=”319″ style=”display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;” /></p>