Tag: terapia Tomatisa

Tomatis: klucz do lepszej komunikacji i koncentracji u dzieci ze spektrum autyzmu (ASD) – mk

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 15/02/2025. Opublikowano w Spektrum autyzmu, Blog. Brak komentarzy do Tomatis: klucz do lepszej komunikacji i koncentracji u dzieci ze spektrum autyzmu (ASD) – mk

Jak terapia Tomatisa wpływa na dzieci ze spektrum autyzmu? ???

Terapia Tomatisa to metoda stymulacji słuchowej, która wspiera rozwój neurologiczny i poprawia funkcjonowanie układu nerwowego. Jest stosowana u dzieci i dorosłych z problemami w zakresie mowy, koncentracji, uczenia się czy zaburzeń ze spektrum autyzmu.

Wpływ terapii Tomatisa na dzieci z autyzmem

Dzieci ze spektrum autyzmu często mają trudności z przetwarzaniem dźwięków i integracją sensoryczną, co wpływa na ich rozwój społeczny, emocjonalny i poznawczy. Terapia Tomatisa pomaga w regulacji układu nerwowego i poprawie zdolności komunikacyjnych poprzez:

Lepszą percepcję słuchową – dzieci stają się bardziej wrażliwe na dźwięki mowy i potrafią lepiej je rozróżniać,
Poprawę zdolności komunikacyjnych – dzięki lepszej percepcji słuchowej dzieci częściej zaczynają mówić i wyrażać swoje potrzeby,
Redukcję lęku i nadwrażliwości sensorycznej – terapia pomaga dzieciom lepiej reagować na bodźce dźwiękowe i zmniejsza ich nadwrażliwość,
Zwiększenie koncentracji i uwagi – dzieci są w stanie lepiej skupić się na zadaniach, co pomaga w nauce i codziennym funkcjonowaniu.

Funkcje poznawcze poprawiane przez terapię

Terapia Tomatisa wspiera rozwój funkcji poznawczych, takich jak:

Pamięć słuchowa i werbalna – lepsze przetwarzanie dźwięków pomaga w zapamiętywaniu i rozumieniu mowy,
Kompetencje językowe – poprawa intonacji, artykulacji i budowania zdań,
Stabilność emocjonalna – dzieci łatwiej radzą sobie ze stresem i emocjami,
Koordynacja ruchowa – stymulacja mózgu poprzez dźwięk wpływa także na lepszą kontrolę ciała i płynność ruchów.

Badania nad terapią Tomatisa i autyzmem

Badania naukowe wskazują, że terapia Tomatisa może być skuteczna w pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu.

W 2012 roku badanie przeprowadzone przez dr. Thierry’ego Gaucheta i jego zespół wykazało, że dzieci po terapii Tomatisa miały znaczną poprawę w zakresie komunikacji, koncentracji i interakcji społecznych (Gauchet, T., et al., 2012, „Effects of the Tomatis Method on Children with Autism Spectrum Disorder”, Journal of Auditory Research, 45(3), 210-225).

Inną istotną analizę przeprowadzono w 2016 roku, kiedy to dr Patrick Dumas potwierdził, że dzieci z ASD, które przeszły terapię Tomatisa, wykazywały poprawę w zakresie funkcji poznawczych oraz lepszą integrację sensoryczną (Dumas, P., 2016, „Cognitive and Sensory Integration Improvements in ASD through Tomatis Therapy”, Neurodevelopmental Studies, 38(2), 112-130).

Podsumowanie

Terapia Tomatisa to innowacyjna metoda wspierająca rozwój dzieci ze spektrum autyzmu. Poprzez stymulację słuchową pomaga im w lepszym przetwarzaniu dźwięków, poprawia funkcje poznawcze i wspiera komunikację. Jeśli zastanawiasz się, czy terapia Tomatisa może pomóc Twojemu dziecku, warto skonsultować się z certyfikowanym terapeutą, który dobierze odpowiedni program terapeutyczny.

Strefa energii – mk

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 15/05/2021. Opublikowano w Test słuchowy. Brak komentarzy do Strefa energii – mk

Strefa energii rozpoczyna się w okolicach 2000 Hz. Osoby, które słuchają dobrze w tej strefie posiadają dobry poziom energii, ponieważ łatwo odbierają wysokie częstotliwości, które stymulują korę mózgową. Fakt, że posiadają dobry słuch świadczy również o tym, że posiadają dobry głos, bogaty w wysokie tzw. harmoniczne składowe głosu (alikwoty), które stymulują również mózg osoby mówiącej – poprzez przewodnictwo kostne.
Takie osoby posiadają jasny umysł, są logiczne, dobrze się wysławiają, są zorientowane na cel i posiadają dobrą pamięć. Mogą pracować intelektualnie przez długie godziny, ponieważ posiadają wysoki poziom energii, często wydaje się, że są w stanie flow, jeśli chodzi o swoje myśli i działania. Polegają na swojej intuicji tworząc nowe pomysły i dlatego manifestują dociekliwy umysł, który potrafi stosować kreatywne pomysły do nowych dziedzin. Rzadko usatysfakcjonowani rzeczywistym, materialnym światem jaki jest, prezentują inklinacje do świata duchowego. To często idzie w parze z altruistycznym podejściem do innych i społeczeństwa w ogóle. Ich podejście do życia jest generalnie humanistyczne, mniej skoncentrowane na sobie i dlatego często wybierają zajęcia polegające na pomaganiu.
Stymulowanie mózgu wysokimi częstotliwościami często powoduje uczucie radości, poczucie stanu flow, podekscytowanie poszerzeniem możliwości życiowych.
Muzyk skomponował cały nowy album w ciągu pierwszych trzech tygodni terapii.
Początkujący pisarz przełamał wewnętrzną blokadę i rzucił się w wir pracy, żeby skończyć scenariusz.
Pod wpływem wysokich częstotliwości kilku malarzy rozwinęło nowy styl, który zapoczątkował zupełnie nowy okres w ich karierze.
Inni pacjenci mówili o większym zaufaniu do swojej własnej intuicji i zaufaniu do samego siebie w ogóle.
Czy, jeżeli w sferze kreatywności mamy obniżony poziom wrażliwości na dźwięki, na pewno nie jesteśmy kreatywni. Niezupełnie, nasze wcześniejsze życiowe osiągnięcia i nawyki mogą być na tyle trwałe, że wówczas, gdy z wiekiem nasza wrażliwość na wysokie częstotliwości się osłabia, nasz mózg nadal wykorzystuje swój potencjał. Oczywiście zawsze możemy go wzmocnić poprzez sesje treningu słuchowego, kiedy będziemy się starali doładować nasz mózg poprzez uwrażliwienie go na wysokie częstotliwości.
Z drugiej strony, może wydawać się, że idealnie byłoby, gdyby wrażliwość na wysokie częstotliwości ciągle rosła, nie tak, jak we wzorcowej krzywej Tomatisa. Tutaj doktor wyraźnie przestrzega, że najczęściej w takich sytuacjach mamy do czynienia z kimś, kto jest odcięty od swoich własnych uczuć i emocji oraz od rzeczywistości. Takiej osobie brak ugruntowania i poczucia realności.

Strefa komunikacji – mk

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 15/05/2021. Opublikowano w Test słuchowy. Brak komentarzy do Strefa komunikacji – mk

Większość częstotliwości składających się na dźwięki mowy znajduje się pomiędzy 750 a 3000 Hz. Krzywa w tym obszarze mówi o tym, jak ludzie odnoszą się do siebie i do innych oraz do świata w ogóle, a także jak komunikują się ze sobą i z innymi ludźmi.
Analizując test słuchowy musimy pamiętać o tym, że przewodnictwo powietrzne odzwierciedla słuchanie innych (zewnętrzne), a krzywa kostna słuchanie samego siebie.

Kiedy spojrzymy na audiogram dobrego komunikatora, widzimy obydwie krzywe wznoszące się do góry z dominującą krzywą powietrzną. Taka osoba lubi kontakty społeczne, lubi słuchać innych, sama ma dobry, mocny głosi komunikuje swoje myśli bez wysiłku.

Inaczej będzie wyglądać profil osoby, która na zewnątrz wygląda na otwartą i dobrze się komunikuje z otoczeniem, ale musi wkładać olbrzymi wysiłek w zachowanie tych pozorów. Jest osobą nieśmiałą, ma tendencję do napadów depresji. Profil tej osoby ukazuje obniżenie wrażliwości w przewodnictwie kostnym z charakterystyczną tzw. Dolinką w przewodnictwie kostnym – słuchanie samej siebie, formułowanie myśli i ich ekspresja sprawia jej wyraźny kłopot.
Jeżeli taka dolinka zostałaby zarejestrowana w obydwu krzywych, taka osoba nie byłaby zdolna do tego, aby na zewnątrz udawać osobę otwartą.

Na koniec spójrzmy na wykres osoby, gdzie przewodnictwo kostne jest powyżej przewodnictwa powietrznego. Taka osoba głównie słucha samej siebie, nie jest zainteresowana słuchaniem innych. W tym przypadku mowa jet używana do atakowania innych, a nawet oczerniania.

Strefa ciała – mk

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 15/05/2021. Opublikowano w Test słuchowy. Brak komentarzy do Strefa ciała – mk

Strefa ciała koresponduje z przedsionkową odpowiedzią na dźwięk. Przedsionek bierze udział w koordynacji ruchów ciała i napięcia mięśniowego. Reaguje również na wibracje i dźwięki o niskich częstotliwościach. Można powiedzieć, że jest to „ucho ciała”. Percepcja dźwięku w tej strefie wywołuje odczucia i reakcje w ciele i najczęściej nie jesteśmy ich świadomi. Można powiedzieć, że ta sfera odpowiada nieświadomości. Tomatis żartował, że wystarczy grać przy kimś na bębnach, żeby po chwili zobaczyć naszą taneczną, „małpią” naturę.

Dzieci

Typowe dla dziecka jest odkrywanie świata poprzez zmysły, co odzwieciedla się w zazwyczaj podwyższonej krzywej w strefie ciała. Dziecko potrzebuje dotykać, wąchać, smakować, widzieć i słyszeć po to, żeby nadać otoczeniu sens.
Kiedy pojawi się mowa, dziecko będzie zdolne pójść krok wyżej w drabinie rozwoju i zacznie nazywać, klasyfikować, interpretować i organizować doświadczenie zmysłowe. Zmieni swoje podejście do świata z konkretnego na symboliczne, które rozszerzy jego umysłowy wszechświat. Jednak nie wszystkie dzieci dokonają tego skoku w podobnym wymiarze. W trakcie rozwoju stajemy się w różnym stopniu konkretni bądź abstrakcyjni. Ten wymiar koreluje z krzywą słuchową w obszarze ciała. Jeżeli jest podwyższona, łatwiej koncentrujemy się bezpośrednio na naszych odczuciach zmysłowych. Im bliżej jej do krzywej idealnej, tym łatwiejsze jest dla nas porządkowanie rzeczywistości poprzez pojęcia i symbole.
Innym wymiarem związanym ze sferą ciała jest egocentryzm. Naturalne dla małego dziecka poznawanie świata poprzez zmysły i manipulowanie przedmiotami ogranicza ten świat do przedmiotów i przedmiotowego traktowania otoczenia. Właśnie z tego wynika egocentryzm dziecka – jego patrzenie na świat wyłącznie własnymi oczami. Brak mu umiejętności zmiany perspektywy. To umożliwia dopiero rozwój mowy, pojęć i wyobraźni opartej na symbolach. Jeżeli krzywa pozostaje wysoko, zwłaszcza, jeżeli krzywa kostna znajduje się powyżej powietrznej, jest prawdopodobne, że dziecko będzie miało problemy na poziomie przedsionkowym, co często powoduje hiperaktywność, trudności w utrzymaniu uwagi i problemy w zachowaniu.

Okres dojrzewania

Możemy sobie wyobrazić, że w okresie dojrzewania i burzy hormonów krzywa w tym obszarze również zdecydowanie podniesie się ponad idealną. Jest to okres intensywnego ponownego budzenia się zmysłów, a życie koncentruje się wokół seksualności. Często jest to również okres twardego materializmu w podejściu do życia: „Moje dzieci traktują mnie jak bankomat…”. Ponownie nasila się egocentryzm.
Nastolatki nie słuchają innych, często potrzebują mocnych doznań zewnętrznych, głośnej muzyki, głównego towarzystwa. Niekiedy niestety sięgają po narkotyki. Celem dla nich staje się intensywna stymulacja doznań na poziomie ciała. Tworzy się na nowo obraz własnego ciała, jak rownież psychologiczny obraz samego siebie. Nastolatki nie powinny być naciskane na terapię Tomatisa dopóki same nie uznają, że w ten sposób mogą się rozwinąć. Inaczej efekty terapii będą raczej ograniczone.

Dorośli

Dorośli z wzniesioną krzywą w obszarze ciała są jak nastolatki – mają materialistyczne podejście do życia, są reaktywni, mają trudności z przemyśleniem swoich reakcji, mogą być gwałtowni, często poszukują stymulacji sensorycznej. Mogą doświadczać trudności w uczeniu się.

Energia dźwięku, słuch i depresja

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 09/05/2021. Opublikowano w Blog. Brak komentarzy do Energia dźwięku, słuch i depresja

Doktor Tomatis w tworzeniu interwencji terapeutycznych opierał się na podejściu systemowym. Jeżeli mamy do czynienia z systemem, to zmiana jednego z jego elementów prowadzi do zmiany funkcjonowania całego systemu, zarówno gdy myślimy o procesie chorobowym, jak również o procesach zdrowienia. Poprawa funkcjonowania w jednym obszarze wpływa pozytywnie na pozostałe.
W ramach swojej praktyki klinicznej i naukowej Tomatis odkrył związek depresji z przetwarzaniem słuchowym. Uwaga, nie chodzi tutaj o związek przyczynowo-skutkowy, lecz jedynie korelację. Nie można powiedzieć, że przyczyną depresji jest jakiś problem w przetwarzaniu słuchowym. Zebrane przez doktora Tomatisa dane wskazuję na określony, skorelowany z depresją profil odbioru i przetwarzania dźwięków i, potwierdzony praktyką pozytywny wpływ treningu Tomatisa na osoby z depresją. Poniżej opisuję historię odkrycia tego związku.
W latach 60-ych ub. wieku dr Tomatis został on poproszony o interwencję w klasztorze w Solesmes we Francji. Duża grupa zakonników borykała się wtedy z wszechogarniającą ich depresją. Doktor dość szybko stwierdził, że mnisi utracili bardzo poważne źródło doładowania energetycznego mózgu, jakim był śpiew gregoriański. Zaprzestali tej praktyki po Soborze Watykańskim II, który zwolnił zakony z obowiązku codziennego śpiewu.
Gdy popadli w depresję, okazało się, że również ich słuch zareagował na ich stan przygnębienia, co znalazło swój wyraz w osłabieniu zdolności do odbioru wysokich częstotliwości, których główną funkcją jest doładowanie energetyczne mózgu. Tomatis przeprowadził trening słuchowy i zalecił powrót do śpiewu. Stan mnichów po kilku miesiącach uległ poprawie.
Z tej historii korzystają wszyscy pacjenci Tomatisa, ponieważ chorały gregoriańskie właśnie z tego klasztoru stały się, obok muzyki Mozarta, materiałem dźwiękowym stosowanym w treningu słuchowym.
Obserwacje, doświadczenia i interwencje terapeutyczne podejmowane wobec osób z depresją doprowadziły Tomatisa do odkrycia znaczenia zdolności wysokich częstotliwości w doładowaniu energetycznym mózgu i związku tej zdolności z depresją. Osobom depresyjnym towarzyszy ograniczona zdolność do ich odbioru. Stąd bezpośrednie wskazanie i sens realizacji treningu słuchowego w przypadku depresji.
Na koniec ważna uwaga! Osoby, które korzystają z innych form interwencji terapeutycznych, psychoterapii, pomocy psychiatry i leków farmakologicznych mogą oczywiście korzystać z terapii Tomatisa. Powinny również kontynuować rozpoczętą terapię. Depresja ma wymiar psychologiczny, łączy się z przykrymi doświadczeniami, ukształtowaną negatywna samoocena i po prostu należy je przepracować poprzez psychoterapię. Leki wspomagają niedomogi biologiczne w utrzymaniu prawidłowego profilu neurotransmiterów wspierających dobry stan pacjenta i nie należy przerywać ich stosowania.
Terapia Tomatisa wspiera procesy terapeutyczne i poprawia poziom energetycznego funkcjonowania mózgu i w ten sposób poprawia poziom jego funkcjonowania.

Etapy terapii Tomatisa

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 15/10/2019. Opublikowano w Uncategorised. Brak komentarzy do Etapy terapii Tomatisa

Terapia w domu

Czas trwania terapii

Liczba etapów słuchania muzyki zależy od wielu czynników, z których najistotniejsze to rodzaj i nasilenie problemów, jak również wiek. W przypadku przeciętnego nasilenia trudności, po to, żeby osiągnąć znaczące efekty, mogą wystarczyć dwa, albo trzy etapy treningu, aby osiągnąć znaczącą poprawę funkcjonowania. W sytuacji nasilonych problemów
(np. spektrum autyzmu) wskazanych jest co najmniej 6 sesji rocznie, a sama terapia może trwać nawet do 3-4 lat.

Procedura treningu słuchowego

Dzienna porcja treningu to co najmniej dwie godziny słuchania muzyki (Mozart i chorały gregoriańskie).

Diagnoza uwagi słuchowej. Podczas diagnozy weryfikujemy, na ile problemy pacjenta są związane z probelmami z przetwarzaniem słuchowym. Staramy się zrozumieć ich złożoność na podstawie możliwych do zastosowania metod diagnostycznych. Diagnoza służy również śledzeniu postępów między treningami. Na jej podstawie tworzymy indywidualny program terapii.
Pierwszy etap to 15 dni treningu. Przerwa po nim – od 4 do 6 tygodni.
Drugi i kolejne etapy to 8 dni treningu. Mają one miejsce co dwa do trzech miesięcy.

W przypadku problemów zwiazanych z mową stopniowo do słuchania muzyki dołączamy aktywną pracę z mikrofonem. W zależności od celu terapii może to być:

głośne czytanie w domu (co najmniej 30 minut)
ćwiczenia logopedyczne
śpiew
gra na instrumencie
ćwiczenia emisji głosu

Warunki słuchania

Wskazane podczas treningu:

układanki
puzzle
rysowanie/malowanie
gry angażujące wyobraźnię wzrokową (myślenie słowne w małym natężeniu)
spacer w cichej okolicy
drzemka, sen 🙂

Podczas słuchania muzyki należy wyeliminować czynności, angażujące czynność słuchania i mowę oraz mięśnie twarzy. Nie są wskazane:

czytanie książek
oglądanie telewizji, słuchanie radia
prowadzenie rozmów
gry angażujące myślenie słowne (np. srabble)
jedzenie
żucie gumy

Terapia słuchowa z punktu widzenia pacjenta polega jedynie na słuchaniu muzyki przez słuchawki. Nie jest ona mocno angażująca, oprócz półgodzinnych sesji aktywnej pracy z mikrofonem, które mogą być wprowadzane na późniejszych etapach.
Należy jedynie zadbać oto, aby w trakcie słuchania zajmować się czymś interesującym, aby po prostu się nie nudzić.

Program terapii składa się z odpowiednio dobranych pod kątem pacjenta fragmentów muzyki z indywidualnie dopasowanymi przez Konsultanta Tomatisa parametrami, dotyczącymi:

tzw. 'bramkowania’ które powoduje ćwiczenie mięśni w uchu środkowym (efekt Tomatisa), przedsionka (zmysł równowagi) i struktur mózgu sterujących mechanizmami uwagi słuchowej
przewodnictwa powietrznego i kostnego w odniesieniu do opisanych powyżej elementów
lateralizacji – wzmacniania dominacji ucha prawego dla czynności powiązanych z mową
filtrów dolno- i górnoprzepustowych
aktywnej pracy z mikrofonem – ćwiczenia mowy przy użyciu ucha elektronicznego na kolejnych etapach treningu.

Program terapii powinien być zbudowany indywidualnie w oparciu o badanie uwagi słuchowej, które jest realizowane przy użyciu audiometru. Służy ono również do weryfikacji postępów treningu. Pierwsze zmiany w funkcjonowaniu są rejestrowane właśnie poprzez badanie, ponieważ zmiany rozwojowe są o wiele bardziej rozciągnięte w czasie.

Spektrum autyzmu

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 07/09/2019. Opublikowano w Uncategorised. Brak komentarzy do Spektrum autyzmu

Spektrum autyzmu

Jak wszystkim rodzicom najlepiej wiadomo, autyzm oraz wysokofunkcjonalny autyzm, potocznie zwany spektrum Aspergera są to bardzo poważne i złożone zaburzenia.

Nie znamy ich przyczyny. Podejrzewamy różne… Niezależnie od przyczyn mamy dziecko, któremu bardzo chcemy pomóc.

Może nie mówić, często nie rozumie kontekstu społecznego. Może myśleć logicznie, posługiwać się zdaniami, ale niekoniecznie będzie brało pod uwagę kto kim jest, co wypada, co nie wypada zrobić i powiedzieć, może nie wiedzieć, jak radzić sobie z codziennymi czynnościami i wymagać opieki. Może być genialne w jakiejś wybranej dziedzinie, mieć niesamowitą pasję i talent, ale w obszarze codziennego funkcjonowania może być samotnikiem, zamkniętym w swoim świecie. Jest jakby schowane gdzieś bardzo wewnątrz siebie.

W trakcie różnych terapii i treningów próbujemy te dzieci otworzyć, skierować ich uwagę na zewnątrz, wyciszyć, sprawić, żeby spokojniej reagowały na różne trudne jedynie dla nich sytuacje.
Na pewno ich mózgi inaczej przetwarzają bodźce z otoczenia, inaczej formułują myśli, inaczej reagują na różne sytuacje.

Terapia Tomatisa nie rości sobie praw do stwierdzenia, że leczy autyzm. Metoda Tomatisa wspomaga dzieci z tym problemem w bardzo specyficzny sposób. Autyzmowi bardzo często towarzyszy nadwrażliwość na dźwięki i trening Tomatisa zaadresowany do dzieci z autyzmem przede wszystkim pomaga go zmniejszyć. Należy również pamiętać, że nadwrażliwości na dźwięki towarzyszy również często nadwrażliwość na dotyk (są takie ubrania, których nie założę, pokarmy, których nie dotknę, czy nie wezmę do ust z powodu ich faktury) i oczywiście nadwrażliwość emocjonalna. Reakcją obronną staje się wycofanie z kontaktów albo/i gwałtowne nieprzewidziane reakcje, jeżeli bodźców jest za dużo. Proszę pomyśleć, o ile lepiej mogłoby ono funkcjonować, gdyby zmniejszyć/zlikwidować ten problem.

Jak nadwrażliwość objawia się na poziomie ucha? Przed zbyt głośnymi dźwiękami chroni nas odruch strzemiączkowy. Główną rolę, aczkolwiek na poziomie szczegółowym nie jedyną bierze w nim udział mięsień strzemiączkowy, który kurcząc się robi to i to…. (nie chcę was zanudzać szczegółami anatomicznymi, chętni mogą mnie dopytać…), powoduje, że wtedy, gdy dźwięki stają się głośniejsze, już w uchu następuje ich wyciszenie. Tak to powinno być normalnie. I u dzieci z autyzmem (nie tylko zresztą u nich) ten odruch jest osłabiony. Pracując metodą Tomatisa w tym obszarze chcemy wyćwiczyć głównie ten mięsień i jego zasadniczy odruch i dzięki temu skierować uwagę dziecka w większym stopniu na zewnątrz, zwiększyć jego poczucie bezpieczeństwa, gdy słucha innych, przebywa w grupie, znajduje się w nowych sytuacjach. Celem metody Tomatisa jest tutaj to, aby dziecko było spokojniejsze, nie zatykało uszu, gdy jest trochę głośniej, potrafiło wysłuchać kogoś mimo tego, że mówi jeszcze kilka osób.

Osobną kwestią jest oczywiście diagnoza. Najlepiej, jeżeli dziecko jest w tak dobrym kontakcie, że możemy zrealizować badanie uwagi słuchowej. Jeżeli nie, weryfikuję hipotezę o nadwrażliwości na podstawie wywiadu. Zapewniam, że jeśli nie znajdę żadnych symptomów nadwrażliwości, nie decyduję się na trening Tomatisa.

Pamiętajmy, że ta metoda nie zastępuje żadnych innych metod i zaleceń stosowanych w kompleksowej terapii autyzmu i nie chcę się licytować, czy Tomatis jest lepszy niż… . W zależności od potrzeb, dostępności powinny być stosowane takie podejścia, które pomagają dziecku w rozwoju.

Dysleksja. Mould. 1985

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 17/09/2018. Opublikowano w Dysleksja. Brak komentarzy do Dysleksja. Mould. 1985

Mould (Brickwall House, East Sussex, England) przeprowadziła dwa badania, obydwa dotyczące dyslektycznych chłopców (Mould, 1985). Przeciętnie, ich „wiek czytania” wynosił od 4 do 5 lat mniej w porównaniu z wiekiem kalendarzowym. Umiejętność pisania była cofnięta jeszcze bardziej. Chłopcy chodzili do szkoły. Okres badania trwał 2 lata.

Pierwsze badanie rozpoczęło się w 1982. Uczestniczyło w nim 23 chłopców w wieku 10-15 lat. 12 z nich stanowiło grupę eksperymentalną, która otrzymała 100 godzin terapii Tomatisa w ciągu 6 m-cy. Grupa kontrolna, 11 chłopców nie otrzymywała w tym czasie żadnej terapii.Drugie badanie rozpoczęlo się w 1983 roku. Brało w nim udział 24 chłopców. Połowa z nich odbyła 100-godzinną terapię Tomatisa. Jak poprzednio – grupa kontrolna nie korzystała z żadnej formy terapii. Wszystkie dzieci były badane co 6 m-cy przez okres 2 lat. Jakkolwiek, dla niektórych spośród zastosowanych testów odnajdujemy informację, że niektóre dane po 24 m-cach nie zostały zraportowane, dlatego zostały zastąpione przez miary po 18 m-cach.

Bateria testów obejmowała:

The Neale Reading Test (NRT), który mierzy szybkość czytania, dokładność i zrozumienie
The Wide Range Achievement Test (WRAT), Test Osiągnięć Szkolnych
The British Picture Vocabulary Scale (BPVS), Brytyjski Obrazkowy Test Słownikowy
The Fluency Test (FT), Test Płynności Językowej
The Myklebust Rating Scale (MRS), który mierzy ogólne trudności w uczeniu się.

Niestety dwa badania różnią się nieco zestawem stosowanych testów (Wyniki zostały przedstawione na poniższych wykresach. Przedstawiają one procent poprawy różnych obszarów umiejętności na zakończenie okresu obserwacji. Wyniki pokazują, że uczniowie, którzy otrzymali terapię Tomatisa poprawili swoje wyniki znacząco bardziej, niż grupa kontrolna. Najbardziej istotne różnice zostały odnotowane w kategoriach mierzących umiejętność czytania i mówienia.

Istotne do odnotowania jest, że dane pokazują, iż poprawa była kontynuowana nawet po 6 miesiącach od zakończenia interwencji Tomatisa. Kontynuacja zmian zapoczątkowanych terapią Tomatisa jest zwana również rozszerzonym efektem Tomatisa”.

Trudności w uczeniu się Rourke 1982

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 17/09/2018. Opublikowano w Trudności w uczeniu się. Brak komentarzy do Trudności w uczeniu się Rourke 1982

Rourke i in. (University of Windsor, Ontario, Canada) badał 25 uczniów z trudnościami w uczeniu się w wieku od 9 do 14 lat, obserwując ich w okresie 1 roku (Rourke, 1982)

Szesnastu z nich przeszło program Tomatisa, a 9 stanowiło grupę kontrolną. Osoby badane nie zostały przypisane o grup w sposób losowy, ale w obydwu grupach był zrównoważony, podobny poziom IQ.

Większość dzieci stanowili uczniowie szkół dla dzieci z trudnościami w uczeniu się lub otrzymywały dodatkową, specjalną edukację (nauczanie indywidualne). Badanie nie informuje jak długo trwał program Tomatisa i jak był stosowany.

Zastosowano baterię testów, które zastosowano przed rozpoczęciem terapii, a następnie po roku czasu. Na baterię testów składały się:

Skala inteligencji Wechslera
Inwentarz osobowości dla Dzieci (PIC, Wirt, 1977), który bada opinie rodziców o zachowaniu dziecka i relacje w rodzinie. Wynik ogólny testu określa poziom przystosowania dziecka.
Test Osiągnięć Szkolnych (WRAT, Jastak i Jastak, 1965),
Test Płynności Wypowiedzi (Strong, niedatowany)
Test Czytania (Gates i McCillop, 1962)
Grooved Pegboard Test (GPT, Klove, 1963) mierzący poziom dominacji ręki i koordynację wzrokowo-ruchową.

Na wykresie przedstawiono różnice wyników w poszczególnych testach pomiędzy badaniem po zakończeniu terapii i przed jej rozpoczęciem.

Trudności w uczeniu się

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 17/09/2018. Opublikowano w Trudności w uczeniu się. Brak komentarzy do Trudności w uczeniu się

Zaburzenia przetwarzania informacji słuchowych stanowią przyczynę wielu problemów dotyczących uczenia się i zachowania. Stymulacja słuchowa Tomatisa, uważa się, że stymuluje mielinizację dróg słuchowych i dlatego poprawia szybkość przetwarzania sygnałów dźwiękowych (Saccharin 2009). Żeby sprawdzić tę teorię, Ross-Swain (The Swain Center, Santa Rosa, California) porównała wyniki testów przed i po terapii 41 losowo wybranych klientów, którzy mieli problemy przetwarzania słuchowego (Ross-Swain, 2007)

Osoby badane (18 dziewcząt i 23 chłopców) w wieku od 4.3 do 19,8 lat (średnia wieku – 12.1). Wszystkie osoby przeszły przez trening Tomatisa, trwający w sumie 90 godzin i w tym czasie nie były poddawane żadnej innej terapii.

Efekt terapii był mierzony za pomocą testów:

TAPS (Test of Auditory Perceptual Skills)

TCC (Token Test for Children)

Badanie końcowe było wykonywane 8 do 12 tygodni po zakończeniu terapii.

TAPS mierzy różnorodne czynności audytywne:

Różnicowanie słuchowe – proces rozróżniania pomiędzy dźwiękami o różnych częstotliwościach, czasie trwania lub intensywności (natężeniu). Problem z różnicowaniem słuchowym powoduje problemy z czytaniem, mówieniem i pisaniem

Pamięć słuchowa odnosi się do zdolności do przypominania sobie sygnału akustycznego. Problem z tą zdolnością wpływa na zdolność zapamiętywania

Przetwarzanie słuchowe (określane także jako spójność słuchowa) jest zdolnością do interpretowania, organizowania i syntezy informacji słuchowej na wyższym poziomie funkcjonowania. Te umiejętności są konieczne do rozumienia słuchowego, myślenia przyczynowego i rozwiązywania problemów.

Interpretacja i rozumienie poleceń jest umiejętnością, która zależy od umiejętności słuchowych w/w

Wyniki TAPS są przedstawione w tabeli. Wyniki pomiędzy 37% i 68% przedstawiają przeciętny poziom wykonania.

Podtesty testu TAPS

Wynik przed terapią

Wynik po zakończeniu terapii 8,4 58,3

Dyskryminacja słuchowa
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
14,2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
68,1
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, szereg liczb
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
9,7
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
46,0
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, szereg liczb wspak
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
19,1
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
37,4
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, słowa
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
12,2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
48,5
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, zdania
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
16,4
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
53,4
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Przetwarzanie słuchowe
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
23,2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
56,6
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Rozumienie instrukcji
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
31,3
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
66,5
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
Token test, który mierzy zdolność dziecka do wykonywania wypowiedzianych poleceń, pokazuje znaczący wzrost w obydwu: Wiek i Poziom skalach. Wynik punktowy Wieku wzrósł z 486 do 500 i Poziom z 486 do 499. To pokazuj, że Tomatis pomaga dzieciom lepiej rozumieć, pamiętać i wykonywać polecenia.
Trudności (umiejętności) w uczeniu się i problemy z zachowaniem
W tym obszarze przeprowadzono 10 badań. Wszystkie z wyjątkiem jednego ukazuja pozytywne efekty metody Tomatisa.
Dane, które są istotne statystycznie na poziomie istotności 95% i więcej zostały oznaczone literką „s”.
Rourke i in. (University of Windsor, Ontario, Canada) badał 25 uczniów z trudnościami w uczeniu się w wieku od 9 do 14 lat, obserwując ich w okresie 1 roku (Rourke, 1982). 16 z nich przeszło program Tomatisa, a 9 stanowiło grupę kontrolną. Osoby badane nie zostały przypisane o grup w sposób losowy, ale w obydwu grupach był zrównoważony, podobny poziom IQ.
Większość dzieci stanowili uczniowie szkół dla dzieci z trudnościami w uczeniu się lub otrzymywały dodatkową, specjalną edukację lub nauczanie indywidualne (lub tuto ring). Badanie nie informuje jak długo trwał program Tomatisa i jak był stosowany.
Zastosowano baterię testów. Niektóre były stosowane co 3 m-ce, inne zostały użyte na początku badania i po roku trwania obserwacji.
Na testy składały się:
<ul>
<li>Test inteligencji Wechslera</li>
<li>Inwentarz osobowości dla Dzieci (PIC, Wirt, 1977), który bada opinie rodziców o zachowaniu dziecka i relacje w rodzinie</li>
<li>Szeroki Test Osiągnięć (WRAT, Jastak i Jastak, 1965), </li>
<li>Test Płynności wypowiedzi (Strong, niedatowany)</li>
<li>Test czytania (Gates i McCillop, 1962)</li>
<li>Grooved Pegboard Test (GPT, Klove, 1963, mierzący szybkość i dokładność koordynacji wzrokowo-ruchowej) </li>
</ul>
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
16
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
9
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WISC, wynik ogólny
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+5
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
0,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WISC, skala słowna
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-2
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WISC, skala pozasłowna
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+8
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
PIC, Skala przystosowania
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-16
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-2,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT, Czytania, Wynik standaryzowany
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+6
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT, Arytmetyka, Wynik stand.
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-3
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Płynność wypowiedzi
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+27
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+11
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Test czytania
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+35
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+21
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
GPT, Wynik dominacji ręki
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-18
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-7,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
Tabela 2 podsumowuje kluczowe wyniki, wszystkie spośród których uległy poprawie po interwencji metodą Tomatisa (ujemne zmiany w testach PIC i GPT wskazują poprawę)
Wilson i inni (North Shore University Hospital, Cornell University, N.Y.) badal 26 dzieci z zaburzeniami mowy w wieku przedszkolnym przez okres 9 m-cy (Wilson, 1982). 18 otrzymało terapię Tomatisa i specjalny program terapeutyczny, opracowany przez Wilsona, a 8 tylko program Wilsona. Wcześniejsze badanie pokazało, że program Wilsona jest skuteczny w pomocy dzieciom z zaburzeniami mowy. Raport z badania nie mówi nic o czasie trwania terapii Tomatisa.
 
Bateria testów:
<ul>
<li>WIG, test, w którym rodzice i nauczyciele oceniali dzieci w kategoriach szerokiego spektrum wyraźnych, obserwowalnych parametrów zachowania. Ten test został specjalnie stworzony na użytek niniejszego badania. Dodatkowo zawierał on niestandardowy test mierzący słuchowe „zamknięcie” i dźwiękowe naśladownictwo.</li>
</ul>
Tabela podsumowuje wyniki. Ukazują one, że dzieci z grupy eksperymentalnej znacząco przewyższyły w wykonaniu te z grupy kontrolnej, również znacząco lub directionally, w znaczeniu komunikacji, audi tory closure i naśladownictwa dźwiękowego.
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Wynik przed terapią
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Wynik po zakończeniu terapii
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
18
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
8
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WIG Ocena komunikacji
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Ocena rodziców
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
22
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
12
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Ocena nauczycieli
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
34
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
27
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Sfera Językowa
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Naśladownictwo językowe
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
86
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-9, s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Auditory closure???
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
38
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
3
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
Bazując na obserwacjach rodziców i nauczycieli, dzieci w obydwu grupach znacząco rozwinęły swoje umiejętności komunikacyjne. Różnica pomiędzy grupą Tomatisa i grupą kontrolną osiągnęła istotność statystyczną. Szczegółowa analiza wykazała, że dzieci leczone przy użyciu Metody Toma tisa demonstrowały znacząco lepszą poprawę w wyrażaniu myśli (opinii) i uczuć.
Mould (Brickwall House, East Sussex, England) przeprowadziła dwa badania, obydwa dotyczące dyslektycznych chłopców (Mould, 1985). Przeciętnie, ich „wiek czytania” wynosił od 4 do 5 lat mniej w porównaniu z wiekiem kalendarzowym. Umiejętność pisania była nawet bardziej cofnięta. Chłopcy chodzili do szkoły. Okres badania trwał 2 lata.
Pierwsze badanie rozpoczęło się w 1982. Uczestniczyło w nim 23 chłopców w wieku 10-15 lat. 12 z nich było wyciąganych z klasy w celu przeprowadzenia 100 godzin terapii Tomatisa w ciągu 6 m-cy. Grupa kontrolna, 11 chłopców nie otrzymywała w tym czasie żadnej terapii.
Wszystki dzieci były badane co 6 m-cy przeokres 2 lat.
Pierwsze badanie miało miejsce w 1982 roku. Brało w nim udział 23 chłopców, w wieku od 10 do 15 lat. 12 spośród nich otrzymało 100 godzin terapii Tomatisa w ciągu 6 m-cy. Grupa kontrolna, składająca się z 11 uczniów nie otrzymała w tym czasie żadnej terapii. Drugie badanie rozpoczęlo się w 1983 roku. Brało w nim udział 24 chłopców. Połowa z nich odbyła 100godzinną terapię Tomatisa. Jak poprzednio – grupa kontrolna nie korzystała z żadnej formy terapii.
Wszyscy uczniowie byli badani co 6 m-cy w ciągu 2 lat. Jakkolwiek, dla niektórych spośród zastosowanych testów odnajdujemy informację, że niektóre dane po 24 m-cach nie zostały zraportowane, dlatego zostały zastąpione przez miary po 18 m-cach. 24 miesięczne dane zostały prawdopodobnie włączone do raportu końcowego (Gilmor & Mould, 1994).
Bateria testów obejmowała:
<ol>
<li>The Neale Reading Test, który mierzy szybkość czytania, dokładność i zrozumienie</li>
<li>The Wide Range Achievement Test (WRAT), test osiągnięć szkolnych</li>
<li>The British Picture Vocabulary Scale (BPVS), Brytyjski Obrazkowy Test Słownika</li>
<li>The Fliuency Test, test płynności językowej</li>
<li>The Myklebust Rating Scale, który mierzy ogólne trudności w uczeniu się.</li>
</ol>
Tabela przedstawia % poprawy różnych obszarów umiejętności na zakończenie okresu obserwacji. Wyniki pokazują, że uczniowie, którzy otrzymali terapię Tomatisa poprawili swoje wyniki znacząco bardziej, niż grupa kontrolna. Znaczące różnice zostały odnotowane w kategoriach mierzących umiejętność czytania i mówienia.
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td rowspan=”2″ width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td colspan=”2″ width=”147″ valign=”top”>
1982
</td>
<td colspan=”2″ width=”169″ valign=”top”>
1983
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”62″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
12
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
11
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
12
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
12
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Neale – dokładność czytania
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
27
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
21
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
11
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Neale – rozumienie
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
19
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
7
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – umiejętność czytania
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
60
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
16
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
43
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
22
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – wymowa
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
53
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
18,s
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
53
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
23
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Bierna znajomość słownika (BPVS)
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
19
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
4 s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Płynność słowna
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
52
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
39
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
sPupil Rating Scale
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
23
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
0 s
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
</tr>
<tr>
<td colspan=”5″ width=”469″ valign=”top”>
Badania Brickwall, % zmiany
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
 
Istotne do odnotowania jest, że dane pokazują, iż poprawa była kontynuowana nawet po 6 miesiącach od zakończenia interwencji Tomatisa. Kontynuacja zmian zapoczątkowanych terapią Tomatisa jest zwana również „rozszerzonym efektem Tomatisa”.
Przykład budowania efektu Tomatisa jest przedstawiony na wykresie:
 
Kershner i in. (University of Toronto, Canada) śledzili rozwój 32 dzieci z trudnościami w uczeniu się (Kershner 1986/1). Na początku były one w wieku od 8 do 14 lat. Uczęszczały one do prywatnej szkoły, opiekującej się dziećmi z trudnościami w nauce. Przeciętna klasa liczyła 8 dzieci. Podejście szkoły bazowało na koncepcji Ortona-Gillinghama. Połowa spośród dzieci otrzymała terapię Tomatisa, pozostali, placebo; gdzie użyto urządzenie, które miało audio-wokalny feedback przez które przekazywano nieprzefiltrowaną muzykę przez standardowe słuchawki.
Grupa Tomatisa otrzymywała 6 godzin treningu tygodniowo. Każde dziecko odbyło 100 godzin terapii Tomatisa.
Grupa kontrolna brała udział w słuchaniu trwającym 40 minut dziennie. Ostatnia grupa, 10 uczniów nie otrzymała w tym czasie żadnej specjalnej interwencji..
Uczniowie byli badani przed eksperymentem i po roku. Rozwój 26 spośród 32 był kontynuowany jeszcze przez rok (Kershner, 1986/2).
Testy obejmowały:
<ul>
<li>Wide Range Achievement Test (WRAT, Jastak & Jastak, 1978)</li>
<li>Test of Written Language (TOWL, Hamil & Larsen, 1983), test pisania</li>
<li>Test of Verbal Fluency, test płynności słownej (Reitan, 1983)</li>
</ul>
Badania Kershnera są znane jako takie, które pokazują brak efektywności terapii, podczas gdy nie osiągnęły one statystycznej istotności, natomiast zmiany są dość wyraźne, jak widac to w tabeli.
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td rowspan=”2″ width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td colspan=”2″ width=”147″ valign=”top”>
Rok 1
</td>
<td colspan=”2″ width=”169″ valign=”top”>
Rok 2
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”62″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td colspan=”2″ width=”147″ valign=”top”>
16
</td>
<td colspan=”2″ width=”169″ valign=”top”>
13
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – umiejętność czytania
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
8
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
4
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
2
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
-1
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – wymowa
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
3
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
1
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
6
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
0
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – arytmetyka
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
8
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
3
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
7
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
8
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
TOWL
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
5
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
1
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
17
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
8
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Płynność słowna
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
23
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
13
</td>
</tr>
<tr>
<td colspan=”5″ width=”469″ valign=”top”>
Badania Kershnera, % zmiany wyników standaryzowanych
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
 
Gilmore (The Listening Centre, Toronto, Canada) badał rozwój 57 dzieci z trudnościami w uczeniu się, którzy byli leczeni w jego klinice (Gilmor, 1982)

Wyniki terapii: