Tag: stymulacja słuchowa

Efekt Tomatisa

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 24/10/2019. Opublikowano w Uncategorised. Brak komentarzy do Efekt Tomatisa

Efekt Tomatisa

Dr Tomatis w latach 40-tych ubiegłego wieku podjął pracę w przedsiębiorstwie lotniczym. Zajmował się tam, m.in. badaniami nad utratą słuchu robotników. Prowadził również swoją praktykę, gdzie zajmował się śpiewakami operowymi.

Ich przypadłością była utrata brzmienia i siły głosu po wielu latach pracy na scenie. W owym czasie lekarze byli przekonani, że wynika to z „przepracowania” strun głosowych i ich zwiotczenia. Stosowano różne, bardzo doraźne i magiczne środki, które miały poprawić ich napięcie… Wśród nich królowały zasypki ze …strychniny. Cóż, ogromne poświęcenie, żeby tylko móc nadal uprawiać swój zawód.

Dr Tomatis posiadający doświadczenie w badaniach słuchu robotników zaczął badać również śpiewaków operowych i stwierdził, że ich kształcony wiele lat słuch funkcjonuje na podobnym poziomie, jak słuch robotników w fabryce. Był uszkodzony.
Zaczął zastanawiać się nad mechanizmem utraty oraz przywrócenia słuchu śpiewakom.
Sformułował wówczas zasadę, którą formułował w skrócie: „Śpiewamy za pomocą uszu”, którą później zdefiniował w sposób bardziej naukowy.

I prawo Tomatisa („Efekt Tomatisa”)

„Głos zawiera tyko te częstotliwości harmoniczne, które jesteśmy w stanie usłyszeć – głos jest pod kontrolą słuchu”.

Zjawisko to, odkryte przez Tomatisa już na początku lat 50-tych zostało potwierdzone przez badania psychofizjologa, Raula Hussona. Polegały one na badaniu częstotliwości głosu osób, które mówiły do mikrofonu i słyszały swoje głosy przefiltrowane tak, że nie słyszały wszystkich częstotliwości. Wyniki badań przedstawił francuskiej Akademii Nauk w marcu 1957 i nazwał tę regułę „Efektem Tomatisa”.

II Prawo Tomatisa

„Jeśli uszkodzony słuch ma możliwość usłyszeć utracone częstotliwości są one natychmiast i nieświadomie przywracane w emisji głosu.”

To prawo zostało przedstawione również przez Hussona w czerwcu 1957 roku na podstawie badania głosu osób przed i po wykorzystaniu Elektronicznego Ucha, które praktycznie wykorzystuje „efekt Tomatisa”.

III Prawo Tomatisa

Stymulacja słuchowa prowadzona przez dłuższy czas powoduje trwałą poprawę zdolności słuchania i, w konsekwencji polepszenie jakości własnego głosu.

W 1958 r. Alfred Tomatis zaprezentował pierwsze Ucho Elektroniczne podczas Wystawy Światowej w Brukseli. Otrzymał wtedy za ten wynalazek złoty medal w dziedzinie badań naukowych.

Z powrotem

Autyzm. Badania Schiedecka. 2000

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 17/09/2018. Opublikowano w Spektrum autyzmu. Brak komentarzy do Autyzm. Badania Schiedecka. 2000

Autyzm jest kompleksowym, wielopłaszczyznowym zaburzeniem, na które do dnia dzisiejszego nie znaleziono jednego lekarstwa. Metoda Tomatisa również nie uzurpuje sobie praw do bycia panaceum na zaburzenia z kręgu autyzmu. Jest interwencją, która pomaga dzieciom, chorym na autyzm lepiej funkcjonować. Dr. Alfred Tomatis ocenił, że jego metoda znacząco poprawia jakość życia u około 60% autystycznych dzieci (Neysmith-Roy, 2001). Spośród tych, na których terapia działa, około połowa odpowiada dość szybką poprawą, a druga połowa rozwija się raczej stopniowo. Jak dotąd nie znaleziono wyjaśnienia, dlaczego niektóre dzieci nie reagują na stymulację słuchową.

Zakres korzyści prezentuje się od raczej niewielkich do bardzo poważnych, łącznie z całkowitym powrotem do zdrowia w niektórych przypadkach (Neysmith-Roy, 2001, Ruben, 2004). Dowody kliniczne także pokazują, że bardziej intensywne użycie głosu matki i długie sesje (prowadzone podczas snu) wydają się prowadzić do poprawy w 80%przypadków małych autystycznych dzieci (Wervoort, 2006). Schiedeck (University of Salzburg) badał wpływ terapii Tomatisa na sprawność motoryczną, percepcję wzrokową i wymowę u dzieci i młodzieży ze średnim nasileniem autyzmu (Schiedeck, 2000). Grupa składała się z 20 osób. Różnili się oni umiejętnościami językowymi i cechowała się niskim poziomem ilorazu inteligencji (pomiędzy 50 – 80). Połowa grupy otrzymała 46 godzin terapii. Druga w tym czasie nie przechodziła żadnej terapii.

Bateria testów składał się z:

Test LOS KF 18, którego podtesty badają rozwój ruchowy (Eggert, 1974)
Dwa podtesty Testu Frostig’a, które określają poziom rozwoju percepcji wzrokowej (Frostig, 1987)
Test DLBT, który mierzy precyzję w wypowiadaniu słów.

img src=”images/Badania/bez nazwy.png” border=”0″ width=”529″ height=”319″ style=”display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;” />

Trudności w uczeniu się

Napisane przez Mariusz Krzaczek w dniu 17/09/2018. Opublikowano w Trudności w uczeniu się. Brak komentarzy do Trudności w uczeniu się

Zaburzenia przetwarzania informacji słuchowych stanowią przyczynę wielu problemów dotyczących uczenia się i zachowania. Stymulacja słuchowa Tomatisa, uważa się, że stymuluje mielinizację dróg słuchowych i dlatego poprawia szybkość przetwarzania sygnałów dźwiękowych (Saccharin 2009). Żeby sprawdzić tę teorię, Ross-Swain (The Swain Center, Santa Rosa, California) porównała wyniki testów przed i po terapii 41 losowo wybranych klientów, którzy mieli problemy przetwarzania słuchowego (Ross-Swain, 2007)

Osoby badane (18 dziewcząt i 23 chłopców) w wieku od 4.3 do 19,8 lat (średnia wieku – 12.1). Wszystkie osoby przeszły przez trening Tomatisa, trwający w sumie 90 godzin i w tym czasie nie były poddawane żadnej innej terapii.

Efekt terapii był mierzony za pomocą testów:

TAPS (Test of Auditory Perceptual Skills)

TCC (Token Test for Children)

Badanie końcowe było wykonywane 8 do 12 tygodni po zakończeniu terapii.

TAPS mierzy różnorodne czynności audytywne:

Różnicowanie słuchowe – proces rozróżniania pomiędzy dźwiękami o różnych częstotliwościach, czasie trwania lub intensywności (natężeniu). Problem z różnicowaniem słuchowym powoduje problemy z czytaniem, mówieniem i pisaniem

Pamięć słuchowa odnosi się do zdolności do przypominania sobie sygnału akustycznego. Problem z tą zdolnością wpływa na zdolność zapamiętywania

Przetwarzanie słuchowe (określane także jako spójność słuchowa) jest zdolnością do interpretowania, organizowania i syntezy informacji słuchowej na wyższym poziomie funkcjonowania. Te umiejętności są konieczne do rozumienia słuchowego, myślenia przyczynowego i rozwiązywania problemów.

Interpretacja i rozumienie poleceń jest umiejętnością, która zależy od umiejętności słuchowych w/w

Wyniki TAPS są przedstawione w tabeli. Wyniki pomiędzy 37% i 68% przedstawiają przeciętny poziom wykonania.

Podtesty testu TAPS

Wynik przed terapią

Wynik po zakończeniu terapii 8,4 58,3

Dyskryminacja słuchowa
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
14,2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
68,1
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, szereg liczb
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
9,7
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
46,0
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, szereg liczb wspak
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
19,1
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
37,4
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, słowa
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
12,2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
48,5
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Pamięć słuchowa, zdania
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
16,4
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
53,4
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Przetwarzanie słuchowe
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
23,2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
56,6
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Rozumienie instrukcji
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
31,3
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
66,5
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
Token test, który mierzy zdolność dziecka do wykonywania wypowiedzianych poleceń, pokazuje znaczący wzrost w obydwu: Wiek i Poziom skalach. Wynik punktowy Wieku wzrósł z 486 do 500 i Poziom z 486 do 499. To pokazuj, że Tomatis pomaga dzieciom lepiej rozumieć, pamiętać i wykonywać polecenia.
Trudności (umiejętności) w uczeniu się i problemy z zachowaniem
W tym obszarze przeprowadzono 10 badań. Wszystkie z wyjątkiem jednego ukazuja pozytywne efekty metody Tomatisa.
Dane, które są istotne statystycznie na poziomie istotności 95% i więcej zostały oznaczone literką „s”.
Rourke i in. (University of Windsor, Ontario, Canada) badał 25 uczniów z trudnościami w uczeniu się w wieku od 9 do 14 lat, obserwując ich w okresie 1 roku (Rourke, 1982). 16 z nich przeszło program Tomatisa, a 9 stanowiło grupę kontrolną. Osoby badane nie zostały przypisane o grup w sposób losowy, ale w obydwu grupach był zrównoważony, podobny poziom IQ.
Większość dzieci stanowili uczniowie szkół dla dzieci z trudnościami w uczeniu się lub otrzymywały dodatkową, specjalną edukację lub nauczanie indywidualne (lub tuto ring). Badanie nie informuje jak długo trwał program Tomatisa i jak był stosowany.
Zastosowano baterię testów. Niektóre były stosowane co 3 m-ce, inne zostały użyte na początku badania i po roku trwania obserwacji.
Na testy składały się:
<ul>
<li>Test inteligencji Wechslera</li>
<li>Inwentarz osobowości dla Dzieci (PIC, Wirt, 1977), który bada opinie rodziców o zachowaniu dziecka i relacje w rodzinie</li>
<li>Szeroki Test Osiągnięć (WRAT, Jastak i Jastak, 1965), </li>
<li>Test Płynności wypowiedzi (Strong, niedatowany)</li>
<li>Test czytania (Gates i McCillop, 1962)</li>
<li>Grooved Pegboard Test (GPT, Klove, 1963, mierzący szybkość i dokładność koordynacji wzrokowo-ruchowej) </li>
</ul>
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
16
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
9
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WISC, wynik ogólny
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+5
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
0,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WISC, skala słowna
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-2
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WISC, skala pozasłowna
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+8
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
PIC, Skala przystosowania
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-16
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-2,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT, Czytania, Wynik standaryzowany
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+6
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT, Arytmetyka, Wynik stand.
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+2
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-3
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Płynność wypowiedzi
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+27
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+11
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Test czytania
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+35
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
+21
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
GPT, Wynik dominacji ręki
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-18
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-7,s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
Tabela 2 podsumowuje kluczowe wyniki, wszystkie spośród których uległy poprawie po interwencji metodą Tomatisa (ujemne zmiany w testach PIC i GPT wskazują poprawę)
Wilson i inni (North Shore University Hospital, Cornell University, N.Y.) badal 26 dzieci z zaburzeniami mowy w wieku przedszkolnym przez okres 9 m-cy (Wilson, 1982). 18 otrzymało terapię Tomatisa i specjalny program terapeutyczny, opracowany przez Wilsona, a 8 tylko program Wilsona. Wcześniejsze badanie pokazało, że program Wilsona jest skuteczny w pomocy dzieciom z zaburzeniami mowy. Raport z badania nie mówi nic o czasie trwania terapii Tomatisa.
 
Bateria testów:
<ul>
<li>WIG, test, w którym rodzice i nauczyciele oceniali dzieci w kategoriach szerokiego spektrum wyraźnych, obserwowalnych parametrów zachowania. Ten test został specjalnie stworzony na użytek niniejszego badania. Dodatkowo zawierał on niestandardowy test mierzący słuchowe „zamknięcie” i dźwiękowe naśladownictwo.</li>
</ul>
Tabela podsumowuje wyniki. Ukazują one, że dzieci z grupy eksperymentalnej znacząco przewyższyły w wykonaniu te z grupy kontrolnej, również znacząco lub directionally, w znaczeniu komunikacji, audi tory closure i naśladownictwa dźwiękowego.
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Wynik przed terapią
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
Wynik po zakończeniu terapii
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
18
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
8
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WIG Ocena komunikacji
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Ocena rodziców
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
22
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
12
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Ocena nauczycieli
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
34
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
27
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Sfera Językowa
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Naśladownictwo językowe
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
86
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
-9, s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Auditory closure???
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
38
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
3
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
Bazując na obserwacjach rodziców i nauczycieli, dzieci w obydwu grupach znacząco rozwinęły swoje umiejętności komunikacyjne. Różnica pomiędzy grupą Tomatisa i grupą kontrolną osiągnęła istotność statystyczną. Szczegółowa analiza wykazała, że dzieci leczone przy użyciu Metody Toma tisa demonstrowały znacząco lepszą poprawę w wyrażaniu myśli (opinii) i uczuć.
Mould (Brickwall House, East Sussex, England) przeprowadziła dwa badania, obydwa dotyczące dyslektycznych chłopców (Mould, 1985). Przeciętnie, ich „wiek czytania” wynosił od 4 do 5 lat mniej w porównaniu z wiekiem kalendarzowym. Umiejętność pisania była nawet bardziej cofnięta. Chłopcy chodzili do szkoły. Okres badania trwał 2 lata.
Pierwsze badanie rozpoczęło się w 1982. Uczestniczyło w nim 23 chłopców w wieku 10-15 lat. 12 z nich było wyciąganych z klasy w celu przeprowadzenia 100 godzin terapii Tomatisa w ciągu 6 m-cy. Grupa kontrolna, 11 chłopców nie otrzymywała w tym czasie żadnej terapii.
Wszystki dzieci były badane co 6 m-cy przeokres 2 lat.
Pierwsze badanie miało miejsce w 1982 roku. Brało w nim udział 23 chłopców, w wieku od 10 do 15 lat. 12 spośród nich otrzymało 100 godzin terapii Tomatisa w ciągu 6 m-cy. Grupa kontrolna, składająca się z 11 uczniów nie otrzymała w tym czasie żadnej terapii. Drugie badanie rozpoczęlo się w 1983 roku. Brało w nim udział 24 chłopców. Połowa z nich odbyła 100godzinną terapię Tomatisa. Jak poprzednio – grupa kontrolna nie korzystała z żadnej formy terapii.
Wszyscy uczniowie byli badani co 6 m-cy w ciągu 2 lat. Jakkolwiek, dla niektórych spośród zastosowanych testów odnajdujemy informację, że niektóre dane po 24 m-cach nie zostały zraportowane, dlatego zostały zastąpione przez miary po 18 m-cach. 24 miesięczne dane zostały prawdopodobnie włączone do raportu końcowego (Gilmor & Mould, 1994).
Bateria testów obejmowała:
<ol>
<li>The Neale Reading Test, który mierzy szybkość czytania, dokładność i zrozumienie</li>
<li>The Wide Range Achievement Test (WRAT), test osiągnięć szkolnych</li>
<li>The British Picture Vocabulary Scale (BPVS), Brytyjski Obrazkowy Test Słownika</li>
<li>The Fliuency Test, test płynności językowej</li>
<li>The Myklebust Rating Scale, który mierzy ogólne trudności w uczeniu się.</li>
</ol>
Tabela przedstawia % poprawy różnych obszarów umiejętności na zakończenie okresu obserwacji. Wyniki pokazują, że uczniowie, którzy otrzymali terapię Tomatisa poprawili swoje wyniki znacząco bardziej, niż grupa kontrolna. Znaczące różnice zostały odnotowane w kategoriach mierzących umiejętność czytania i mówienia.
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td rowspan=”2″ width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td colspan=”2″ width=”147″ valign=”top”>
1982
</td>
<td colspan=”2″ width=”169″ valign=”top”>
1983
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”62″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
12
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
11
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
12
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
12
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Neale – dokładność czytania
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
27
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
21
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
11
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Neale – rozumienie
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
19
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
7
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – umiejętność czytania
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
60
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
16
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
43
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
22
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – wymowa
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
53
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
18,s
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
53
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
23
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Bierna znajomość słownika (BPVS)
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
19
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
4 s
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Płynność słowna
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
52
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
39
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
sPupil Rating Scale
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
23
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
0 s
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
</tr>
<tr>
<td colspan=”5″ width=”469″ valign=”top”>
Badania Brickwall, % zmiany
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
 
Istotne do odnotowania jest, że dane pokazują, iż poprawa była kontynuowana nawet po 6 miesiącach od zakończenia interwencji Tomatisa. Kontynuacja zmian zapoczątkowanych terapią Tomatisa jest zwana również „rozszerzonym efektem Tomatisa”.
Przykład budowania efektu Tomatisa jest przedstawiony na wykresie:
 
Kershner i in. (University of Toronto, Canada) śledzili rozwój 32 dzieci z trudnościami w uczeniu się (Kershner 1986/1). Na początku były one w wieku od 8 do 14 lat. Uczęszczały one do prywatnej szkoły, opiekującej się dziećmi z trudnościami w nauce. Przeciętna klasa liczyła 8 dzieci. Podejście szkoły bazowało na koncepcji Ortona-Gillinghama. Połowa spośród dzieci otrzymała terapię Tomatisa, pozostali, placebo; gdzie użyto urządzenie, które miało audio-wokalny feedback przez które przekazywano nieprzefiltrowaną muzykę przez standardowe słuchawki.
Grupa Tomatisa otrzymywała 6 godzin treningu tygodniowo. Każde dziecko odbyło 100 godzin terapii Tomatisa.
Grupa kontrolna brała udział w słuchaniu trwającym 40 minut dziennie. Ostatnia grupa, 10 uczniów nie otrzymała w tym czasie żadnej specjalnej interwencji..
Uczniowie byli badani przed eksperymentem i po roku. Rozwój 26 spośród 32 był kontynuowany jeszcze przez rok (Kershner, 1986/2).
Testy obejmowały:
<ul>
<li>Wide Range Achievement Test (WRAT, Jastak & Jastak, 1978)</li>
<li>Test of Written Language (TOWL, Hamil & Larsen, 1983), test pisania</li>
<li>Test of Verbal Fluency, test płynności słownej (Reitan, 1983)</li>
</ul>
Badania Kershnera są znane jako takie, które pokazują brak efektywności terapii, podczas gdy nie osiągnęły one statystycznej istotności, natomiast zmiany są dość wyraźne, jak widac to w tabeli.
<table border=”1″ cellspacing=”0″ cellpadding=”0″>
<tbody>
<tr>
<td rowspan=”2″ width=”154″ valign=”top”>
 
</td>
<td colspan=”2″ width=”147″ valign=”top”>
Rok 1
</td>
<td colspan=”2″ width=”169″ valign=”top”>
Rok 2
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”62″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Tomatis
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
Grupa kontrolna
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
N
</td>
<td colspan=”2″ width=”147″ valign=”top”>
16
</td>
<td colspan=”2″ width=”169″ valign=”top”>
13
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – umiejętność czytania
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
8
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
4
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
2
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
-1
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – wymowa
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
3
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
1
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
6
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
0
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
WRAT – arytmetyka
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
8
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
3
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
7
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
8
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
TOWL
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
5
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
1
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
17
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
8
</td>
</tr>
<tr>
<td width=”154″ valign=”top”>
Płynność słowna
</td>
<td width=”62″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
NA
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
23
</td>
<td width=”85″ valign=”top”>
13
</td>
</tr>
<tr>
<td colspan=”5″ width=”469″ valign=”top”>
Badania Kershnera, % zmiany wyników standaryzowanych
</td>
</tr>
</tbody>
</table>
 
Gilmore (The Listening Centre, Toronto, Canada) badał rozwój 57 dzieci z trudnościami w uczeniu się, którzy byli leczeni w jego klinice (Gilmor, 1982)

Wyniki terapii: