Laryngolodzy i neurolodzy podzielili jeden narząd na pół. Jedni wzięli część odpowiedzialną za słyszenie i nazwali ją uchem wewnętrznym, drudzy zainteresowali się narządem zmysłów odpowiedzialnym za odbieranie informacji o położeniu w przestrzeni ciała i głowy i nazwali ją przedsionkiem. Faktycznie, jest to jeden narząd zmysłów, który odbiera ruchy/fale o różnym natężeniu.

Doktor Tomatis, rozumiejąc falową naturę docierających do nas bodźców, metaforycznie określił, że cały narząd jest anteną, odbiornikiem, służącym do odbierania fal. Myśląc dodatkowo o tym, że całe ciało stanowi dla ucha rezonator i jest swoistym muzycznym instrumentem.

Przedsionek, „ucho ciała”

Ruch ciała jest falą o bardzo niskich częstotliwościach, poniżej pasma słyszalnego i jest odbierany przez kilka receptorów, z których składa się przedsionek. Są to trzy kanały półkoliste, odbierające informacje o położeniu i ruchach głowy, a także woreczek i łagiewka, informujące o położeniu ciała w przestrzeni i przyspieszeniu. Zaburzenia w jego funkcjonowaniu prowadzą do zaburzeń koordynacji wzrokowo-ruchowej, braku zręczności i koordynacji, trudności w rozwoju ruchowym, zaburzeń schematu ciała, problemów z napięciem mięśniowym (obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe). 

Niskie dźwięki, o częstotliwości do 1000 Hz. mają pozytywny wpływ na funkcjonowanie przedsionka, a tym samym pomagają w przezwyciężeniu problemów dotyczących schematu ciała, napięcia mięśniowego i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Terapia słuchowa jest, obok integracji sensorycznej wartościową metodą terapeutyczną. Dodatkowo przedsionek jest w terapii słuchowej Tomatisa pobudzany poprzez przewodnictwo kostne.

Narząd ślimakowy – „ucho audytwne”

Ucho odbiera i przetwarza na impulsy nerwowe dźwięki o częstotliwościach od 20 Hz do 20 000 Hz. Na funkcjonowanie obydwu części ucha wewnętrznego ma wpływ funkcjonowanie mięśnia strzemiączkowego. Odpowiada on za utrzymanie i bardzo szybkie przywracanie stanu równowagi płynów wewnątrz ucha wewnętrznego, co jest niezbędnym warunkiem ciągłego przygotowywania ucha do odbioru informacji o ruchach ciała i informacji dźwiękowych. Reguluje również poziom stymulacji ucha wewnętrznego, tłumiąc odbiór dźwięków o zbyt dużym natężeniu.