W celu diagnozy uwagi słuchowej dr Tomatis opracował oryginalny zestaw obiektywnych kryteriów. Musiały być obserwowalne, mierzalne. Badania jest realizowane przy pomocy audiometru. Nie jest to jednak badanie słuch, lecz badanie czynności słyszenia przy pomocy testów, których autorem był dr Tomatis.
Pierwszą rzeczą, której potrzebował, było zdefiniowaniem tzw. krzywej idealnej, wzorca, do którego można byłoby porównywać krzywe różnych pacjentów.
W badaniu audiologicznym weryfikowany jest jedynie poziom wrażliwości, słyszalności dźwięków, wyrażony w decybelach (dB). Badamy dźwięki różnych częstotliwości (wysokości). Częstotliwość jest wyrażona w Herzach (Hz). Pasmo słyszalne dla człowieka wynosi od 20 do 20 000 Hz.
W audiologii / badaniu medycznym sprawdzamy, na ile słyszalność odbiega od poziomu 0 dB.
W badaniu Tomatisa istotne jest m.in. to, na ile krzywa odbiega od krzywej idealnej, jaka jest relacja pomiędzy krzywą powietrzną i kostną, między uchem lewym i prawym, w którym uchu badane dziecko słyszy dźwięk. Krzywą idealną Tomatis zdefiniował na podstawie analizy spektrograficznej najlepszych głosów śpiewaków operowych, wśród których najlepszy dostępny dla niego już tylko na nagraniach posiadał Caruso. Na badanie uwagi słuchowej, oprócz sprawdzenia odchylenia krzywych słuchowych od wzorca składają się jeszcze inne parametry:

• wrażliwość na dźwięki w przewodnictwie powietrznym i przewodnictwie kostnym
• lokalizacja źródła dźwięku,
• selektywność (zdolność do rozróżniania wysokości dźwięków)
• lateralizacja.

Tomatis podzielił badane częstotliwości na trzy obszary, które przedstawiam niżej bardziej szczegółowo:

• Strefa ciała (niskie częstotliwości),
• Strefa komunikacji – mk (pasmo środkowe)
• Strefa energii, kreatywności (pasmo wysokich częstotliwości).